Trzydzieści

Trzydzieści to porażająca ilość, gdy trzeba wykonać tyle takich samych kartek! Nigdy i za żadne pieniądze nie podjęłabym się takiego zadania, gdyby zamówienie nie spłynęło od moich rodziców.

Wyobrażacie sobie, że po 45-ciu latach od ukończenia studiów można nadal, co roku spotykać się w gronie współstudiujących??? Myślę, że to wielka rzadkość i tym większy szacunek należy się staroście takiego roku, któremu się chce takie spotkania organizować! A tym starostą jest mój osobisty tata.

Fakt, że studiował na jednym roku z moją mamą też pewnie ma z tym coś wspólnego;)

W tym roku przypada 45-ta rocznica ukończenia przez nich studiów i tatulo postanowił obdarować wszystkich pamiątkowymi kartkami. Po wyglądzie zaprojektowanych przeze mnie sztalug łatwo odgadniecie, że nie jestem pierwszym pokoleniem w mojej rodzinie, które ukończyło farmację :)))

Tak się jakoś rozczuliłam, że może jednak się wybiorę na piątkowe spotkanie klasowe z okazji (nie powiem ilu, bo mi przez hm ... klawiaturę nie przejdzie) -lecia matury.