Im trudniej....tym trudniej.

Środa - no to wiadomo kolejne ATC na PS:) Temat - masakra..., no nie dosłownie, ale jednak masakra. Nasza przezdolna, polskoscrapowa rysowniczka - Magda Polakow dała nam doprawdy niełatwe zadanie - INTERNET.

Hm, i co tu z tym zrobić? Łamałam sobie głowę przez dwa tygodnie i byłam już bliska załamania nerwowego, gdy nagle wszystko zagrało i złożyło się w taką oto całość, która przyznaję bez bicia zaskoczyła mnie totalnie...bo jest całkiem fajna:)

Nawrzucałam wam tu tych zdjęć co niemiara, bo wiem co sobie myślicie -
 e, tam takie ATC - małe g..... o co tyle hałasu?

No właśnie - rzadko kto docenia te maleństwa, a już z całą pewnością nikt nie spodziewa się ile pracy można włożyć w wykonanie takie mikrusa.  A tu proszę - cały dzień dzisiaj upłynął mi na kombinowaniu i składaniu w całość poszczególnych jego elementów.

Najpierw pomyślałam, że wydrukuję sobie z netu jakiegoś komputra...no taki punkt wyjścia....zupełnie nie wiedziałam do czego posłuży:)

Niestety obraz na monitorze tego laptopa zupełnie nie spełniał moich oczekiwań, więc postanowiłam pobawić się photoshopem i  wkleić zdjęcie z moich wakacji:

Wtedy doznałam olśnienia, że to wygląda jak niezły widok z okna, no a przecież internet  ma dla nas prawdziwie niezwykłe widoki:)

Poszłam więc za tą myślą i postanowiłam "urządzić" na tym laptopie swojskie okienko, dorzuciłam więc trzy doniczki z ziołami (pochodzące z digi zestawu by Wilna Furstenberg, zakupionego dawno temu) i zaczęło to wyglądać tak:

Całkiem miło, nie? No, ale mnie to nie mogło satysfakcjonować, bo jak okno - to muszą być zasłony!

Całe szczęście w moich przepastnych zbiorach pieczątek jest i taka z oknem i zasłonami:

Po kilku ostrych cięciach i lekkiej koloryzacji uznałam, że temat jest prawie zamknięty - trzeba mi jeszcze tylko......karnisza. Tu z pomocą przyszedł mi najukochańszy małżonek, który ze swoich męskich skarbów wyłuskał odpowiedni (dokładnie przeze mnie wcześniej opisany) drucik.

Teraz już wystarczyło dobrać tło, dociąć do właściwych rozmiarów, utuszować zgrabnie boczki i....dodać stosowny nagłówek. Prościocha - krótko mówiąc :)

Myślę sobie jednakowoż, że efekt jest na tyle fajny, że warto było się trudzić i łamać sobie głowę, bo co prawda - im trudniej, tym trudniej ale i satysfakcja...znacznie większa:)

Pozdrawiam serdecznie - wasza